3.1 Schemat poziomów dyskryminacji
Wyobrażenia i koncepcje dotyczące płci i seksualności zawsze pozostają w związku ze społecznym układem sił, normami kulturowymi oraz socjalizacją i stale się zmieniają. Na przykład 102 lata temu kobiety w Europie nie miały prawa wyborczego. Z tematyką różnorodności płciowej i seksualnej wiążą się przede wszystkim formy dyskryminacji takie jak patriarchat, dyskryminacja ze względu na płeć, seksizm, homo- lub transfobia, a także przemoc seksualna.
Podstawą dyskryminacji patriachalnej i seksistowskiej jest przekonanie, że mogą istnieć tylko dokładnie dwie płcie (mężczyzna lub kobieta) (dwupłciowość i różnice płciowe) oraz że mężczyźni i kobiety muszą pragnąć siebie nawzajem (heteronormatywność) (zob. Butler 1990; Rich 1980/1993). Patriarchat i seksizm jako układ sił strukturalnie uprzywilejowują mężczyzn w hierarchii płci w stosunku do kobiet, które są uważane za gorsze (de Beauvoir 1985; Kerner 2014). Kobiety i osoby, które znajdują się w spektrum różnorodności płciowej lub które nie wpisują się w normę dwóch płci, są strukturalnie deprecjonowane i dyskryminowane, a często również dotknięte przemocą psychiczną i fizyczną.
Również w odniesieniu do różnorodności seksualnej nadal mają miejsce daleko idące dyskryminacje strukturalne, uprzedzenia, deprecjacja oraz prawne i społeczne nierówności osób, które nie odpowiadają heteronormatywności i które są np. lesbijkami, gejami, osobami biseksualnymi, panseksualnymi, queer, aseksualnymi itd. (por. Debus/Laumann 2018). W ostatnich latach Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej przygotowała analizy, z których wynika, że osoby LGBTIQ (Lesbian_Gay_Bisexual_Trans_Inter_Queer) są dyskryminowane na wszystkich płaszczyznach społecznych i ekonomicznych, atakowane są słownie i fizycznie i w dużej mierze nie dokonują publicznego coming outu w obawie przed negatywnymi konsekwencjami.
