Przygotowanie

Przed rozpoczęciem ćwiczenia osoba kierująca zabawą musi przygotować salę z 5 stołami i krzesłami oraz oznaczyć wszystkie stoły ich numerami (od 1 do 5). Następnie na każdym stole musi być umieszczona talia kart. Między stołami musi być wystarczająco dużo miejsca, aby uczestnicy i uczestniczki nie zauważyli/ły, co dzieje się w pozostałych grupach.

Przebieg

• Krok 1 Zawodnicy i zawodniczki tworzą 5 drużyn liczących 4-6 osób. Otrzymują oni kopię z zasadami nowej gry karcianej o nazwie „Pięć oczek”. Wszystkie grupy mają kilka minut na przestudiowanie zasad i wypróbowanie gry. Kiedy wszyscy/wszystkie wypróbowali/wypróbowały i zrozumieli/zrozumiały grę, osoba kierująca zabawą zbiera zasady „mimochodem” i wyjaśnia zasady turnieju (patrz podstawowe zasady).
• Krok 2 Grupy rozpoczynają grę w pierwszej rundzie. Po zakończeniu rundy zwycięzcy i zwyciężczynie oraz przegrani i przegrane opuszczają swoje grupy i zasiadają przy nowych stołach zgodnie z harmonogramem turnieju. Przypomnij uczestnikom i uczestniczkom o zakazie mówienia!
• Krok 3 Rozpoczyna się druga runda. Teraz słyszy się westchnienia, oznaki frustracji, niechęć, krótki niepokój, śmiech i niezrozumienie. Upewnij się, że egzekwujesz zakaz mówienia! Niektórzy zawodnicy i zawodniczki wołają o pomoc, niektórzy gestykulują dziko, inni stają się agresywni. Jako osoba kierująca zabawą zostań nieugiętym i spokojnym. Po zakończeniu rundy będzie kolejna zmiana.
• Krok 4 Rozegraj kolejne 1 - 2 rundy, potem ogłoś zakończenie turnieju, następnie odblokuj ban na rozmowy i pozwól zawodnikom i zawodniczkom rozmawiać przy stole. Teraz uczestnicy i uczestniczki muszą wziąć głęboki oddech.
• Krok 5 Zainicjuj refleksję, prosząc zawodników i zawodniczki na sesji plenarnej o opowiedzenie, czego doznali i jak sobie poradzili. Niektórzy/niektóre są przekonani, że niektórzy/niektóre nie poznali/ły zasad. Niektórzy/niektóre przyznają, że nigdy nie byli dobrzy/były dobre w grze w karty. Niektórzy/niektóre oskarżają innych o oszustwa, itp. Przyznaj, że zasady były tylko nieznacznie odmienne.

Działania następcze

W rundzie refleksji zdobyte doświadczenia i spostrzeżenia są porównywane z rzeczywistymi sytuacjami. Osoba kierująca zabawą zadaje zatem te lub podobne pytania:

• Co się wydarzyło podczas gry?
• Jakie są różne rodzaje gry dla Barnga?
• Jak się czułeś/łaś, kiedy zdałeś/łaś sobie sprawę, że coś jest dziwne?
• Jak czułeś/aś się w różnych rolach, na przykład pozostając przy stole z jednym lub dwoma innymi (większość)? Jak się czułeś/aś przy zmianie stolików?
• Jakie to było uczucie/jaka to była atmosfera przy różnych stołach? Czy ludzie opracowali strategie radzenia sobie z tym „problemem”? Co to było?
• Co gra proponuje zrobić, gdy znajdziesz się w podobnej sytuacji w realnym świecie?
• Jak ta gra kieruje naszą uwagę na ukryte aspekty kultury?

Następnie pozwól uczestnikom i uczestniczkom zastanowić się nad rzeczywistymi sytuacjami, korzystając z symulacji w grze! Dwa przykłady:

• Mój język ojczysty już mi nie pomagał, bo miejscowi/miejscowe mnie nie rozumieli/rozumiały. To „niezrozumienie” jest symulowane w tej grze przez zakaz użycia języka i trudności napotykane w wyjaśnianiu własnych zasad.
• Przy jednym stole zasiadają 2 osoby, które pierwotnie pochodziły z tego samego „domowego stołu”. W dwóch rundach zaczęli/zaczęły egzekwować swoje „domowe zasady”. W rzeczywistości można by wymienić przykład berlińskiego Kreuzbergu, gdzie w życiu codziennym język turecki stał się językiem większościowym. Za granicą migrantom i migrantkom łatwiej przychodzi „jednoczenie się”.

Wskazówki dotyczące moderacji

Ta gra może być rozgrywana tylko raz, jeśli osiągnięty ma być ten efekt „aha”. Przed rozpoczęciem gry zapytaj, czy ktoś zna grę „Pięć oczek". Jeśli są osoby, którzy znają tę grę, poproś ich, aby grali/grały bez większego zamieszania i zachowywali/zachowywały się niepozornie.